Αθήνα, 24 Ιουνίου 2018
Αρ.πρωτ : 2088
Αξιότιμε κύριε Πούχνερ,
Αγαπημένε μας Δάσκαλε,
Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση πληροφορηθήκαμε από την Πρόεδρο του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Αθήνας, κυρία Βασιλάκου, την απόφαση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Αθηνών για την ανακήρυξή σας σε Επίτιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Επιτρέψτε μας να σας απευθύνουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια για τη σημαντική και δίκαιη αυτή διάκριση για την τεράστια προσφορά σας στην Επιστήμη του Θεάτρου, στη Φιλολογία, στη Λαογραφία – στην Τέχνη και τον Πολιτισμό, εν γένει, της χώρας μας και διεθνώς.
Είμαστε περήφανοι για εσάς και ειλικρινά τυχεροί όσοι υπήρξαμε φοιτητές σας. Δε λησμονούμε ποτέ το πάθος στη διδασκαλία σας, το πνεύμα, τις γνώσεις, τη μεταδοτικότητά σας, το ήθος, την ευγένεια, την πραότητα, το φως που αποπνέετε ως άνθρωπος και ως Δάσκαλος. Τα αναρίθμητα και σπουδαιότατα συγγράματά σας ήταν και είναι οδηγοί μας τόσο στην πορεία των ακαδημαϊκών μας σπουδών όσο και στον επαγγελματικό μας βίο.
Σας ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας για όλα όσα μας προσφέρατε. Ως Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Θεατρολόγων και για κάτι ακόμη: γιατί βρίσκεστε πάντα στο πλάι μας, υποστηρικτής και συνοδοιπόρος, στον αγώνα μας να έχει το Θέατρο στην εκπαίδευση τη θέση που του αξίζει.
Με εγκάρδιους χαιρετισμούς,
Το Δ.Σ. του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων – Π.Ε.ΣΥ.Θ.
Aγαπητοί φίλοι μου,
Έτσι σας έβλεπα πάντα, ως νεότερους φίλους μου, σε μια ωραία φάση της ζωής τους, εκεί που ψάχνουν τον εαυτό τους, αλλά εκείνος δεν βρίσκεται, γιατί μόλις τότε τον χτίζετε εσείς. Και ήθελα να είμαι μέρος αυτής της όμορφης διαδικασίας, να έχω βάλει κι εγώ ένα καλό πετραδάκι στο οικοδόμημα του καθενός. Με ευχαριστούσε να μπορέσω να μιλήσω για τα πάντα χωρίς αναστολή με ανοιχτή καρδιά και άγρυπνο το μυαλό.
Είναι αλήθεια πως το θέατρο οδηγεί παντού· και είναι σπουδαίο πως αυτή την εμπειρία μπορείτε να δώσετε παρακάτω, μιλώντας για τα πάντα χωρίς αναστολή με ανοιχτή καρδιά και άγρυπνο μυαλό. Να έχετε τα παιδιά φίλους, σε μια ωραία φάση της ζωής, εκεί που ψάχνουν τον εαυτό τους, αλλά εκείνος δεν βρίσκεται, γιατί μόλις τότε χτίζεται. Και να είστε μέρος αυτής της όμορφης διαδικασίας, να βάλετε ένα καλό πετραδάκι στο οικοδόμημα του καθενός.
Σ’ αυτό δε σας βοηθάει κανείς, ούτε η πολιτεία, ούτε η παιδαγωγική, ούτε το εκπαιδευτικό σύστημα: εσείς και τα παιδιά, ζωντανές υπάρξεις μεταξύ τους, σε φιλική συγκέντρωση αυτογνωσίας. Το περιεχόμενο των μαθημάτων και οι σπουδές είναι απλώς ο δρόμος, τα εργαλείο, η εξάσκηση, να γνωρίσεις το σώμα σου, την ψυχή και το πνεύμα, τη συναναστροφή με τον άλλον και τους άλλους, να βρεις αυτό που αγαπάς και αυτό που αγαπάς να το κάνεις έργο. Θα δώσετε ψυχή, αλλά κομμάτια ψυχής θα πάρετε, δώρα ευγωμοσύνης· αμέσως και πολύ καιρό μετά. Όπως αυτό το γράμμα που μου γράφετε. Σας ευχαριστώ.
Μια φωνή από το παρελθόν
Π.Ε.ΣΥ.Θ. / PESYTH 