Απόσυρση του νομοσχεδίου για την Παιδεία!

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΟΥ ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΙ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Την Τρίτη 20 Ιουλίου, κατατέθηκε για συζήτηση στη βουλή το τέταρτο κατά σειρά νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την Παιδεία, που αποτελεί συντριπτικό χτύπημα στα μορφωτικά δικαιώματα, στο μέλλον των παιδιών. Με τον παραπλανητικό τίτλο «Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις», προωθούνται αλλαγές που επιδρούν στην καθημερινότητα του σχολείου, στο περιεχόμενο της μάθησης.

Όλο το προηγούμενο διάστημα που σχολεία και πανεπιστήμια έμειναν κλειστά, που η σχέση των παιδιών με την εκπαιδευτική διαδικασία κρεμόταν σε μία κλωστή μπροστά από την οθόνη… Τώρα που η αγωνία χτυπά κόκκινο για το αν και πώς θα ανοίξουν οι δομές εκπαίδευσης σε λιγότερο από ενάμιση μήνα… Αντί η κυβέρνηση και το υπουργείο να σκύψουν στις ανάγκες αυτές που δημιούργησε η πανδημία και η διαχείρισή της, επιλέγουν να προωθούν το ένα νομοσχέδιο μετά το άλλο για να θεσμοθετήσουν ένα σχολείο πολλών ταχυτήτων, εντείνοντας τον ασφυκτικό έλεγχο των εκπαιδευτικών ώστε να εφαρμόσουν τις αντιδραστικές αλλαγές που φέρνει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αλλά και άλλες που ήδη ψηφίστηκαν ή που σχεδιάζονται για το μέλλον. Σκοπός της κυβέρνησης μάλιστα είναι να ψηφιστεί εντός της εβδομάδας, την ώρα δηλαδή που εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές βρίσκονται εκτός της σχολικής διαδικασίας!

Η κυβέρνηση διατείνεται πως οικοδομεί ένα «αναβαθμισμένο σχολείο», σύγχρονο, με αέρα «ελευθερίας». Και με επίκεντρο την «αυτονομία» του σχολείου κάνει λόγο για «αλλαγές που απαιτεί η εποχή», «που αγκαλιάζει η κοινωνία». Ποιο είναι όμως το πραγματικό περιεχόμενο της εύηχης «αυτονομίας»:

Σχολείο πιο βαθιά ταξικό!

Αφού ως βασικό πυρήνα έχει, σύμφωνα με τις σχετικές οδηγίες της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, την απαλλαγή του κράτους από την υποχρέωση της χρηματοδότησης και στελέχωσης με μόνιμο προσωπικό της σχολικής μονάδας. Με την απαλλαγή αυτή, το κράτος οδηγεί τις σχολικές μονάδες να αναζητήσουν χρηματοδότηση για την επιβίωσή τους, είτε στους, είτε σε χορηγούς, είτε εμπορευματοποιώντας τις σχολικές εγκαταστάσεις.

Ήδη έχουμε μία πρώτη γεύση, από την ψήφιση του νόμου που δίνει τη δυνατότητα στους δήμους να δημιουργούν ΚΔΑΠ μέσα στα σχολεία, υποβαθμίζοντας ακόμα περισσότερο το ρόλο του ολοήμερου σχολείου. Το όραμα του Υπουργείου είναι κάθε καλλιτεχνική δραστηριότητα να προσφέρεται εκτός βασικού προγράμματος σπουδών από ιδιωτικούς φορείς, γεγονός του καταστρατηγεί κάθε έννοια παιδαγωγικής ελευθερίας και εργασιακής ασφάλειας.

Την ίδια στιγμή που το νομοσχέδιο εκθειάζει την ενδυνάμωση και την ελευθερία του εκπαιδευτικού, η αξιολόγηση έρχεται να σφίξει ακόμα περισσότερο τον κλοιό της επιτήρησης και του ελέγχου με ποινές και εξαναγκασμό. Το γεγονός αυτό αποκάλυψε και η ίδια η υπουργός παιδείας, Ν. Κεραμέως σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «Καθημερινή της Κυριακής» λέγοντας ότι, «η συμμετοχή στην αξιολόγηση κάθε είδους -σχολείων, εκπαιδευτικών, στελεχών- θα είναι υποχρεωτική». Για όποιον δεν συμμετέχει, οι συνέπειες θα είναι «η μη μισθολογική εξέλιξη και η παρακράτηση μισθού για περίοδο έως και ενός μηνός».

Επιπλέον, με την επιλογή του διαφορετικού βιβλίου, ακόμα και ανάμεσα στα τμήματα της ίδιας τάξης ενός σχολείου, διογκώνονται οι ανισότητες, διαφοροποιείται ακόμα περισσότερο το τι μαθαίνει ο κάθε μαθητής, καταργώντας εντελώς τον ενιαίο χαρακτήρα της Εκπαίδευσης και εντείνοντας τις ανισότητες και τους φραγμούς, ειδικά στις πιο φτωχές περιοχές. Παράλληλα προωθούνται νέες συγχωνεύσεις και κλεισίματα σχολικών μονάδων. Ο καθένας μπορεί να υποθέσει ποια θα είναι η μοίρα των μικρών σχολείων στην επαρχία…

Επιπλέον, οι προσθήκες στο τελικό σχέδιο νόμου, αποδεικνύουν ότι, κυβέρνηση και Υπ. Παιδείας, ΔΕΝ επιδιώκουν την αναβάθμιση του σχολείου και του εκπαιδευτικού, αλλά ακριβώς το αντίθετο: Στο άρθρο 100 διευρύνεται το αντιπαιδαγωγικό μέτρο της ανάθεσης διδασκαλίας, αφού ο Διευθυντής ή ο Προϊστάμενος της σχολικής μονάδας μπορεί να αναθέσει έως και 5 ώρες υπερωριακή διδασκαλία για την κάλυψη διδακτικών αναγκών! Δηλαδή στην πράξη ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση του αριθμού των αναπληρωτών και φυσικά το «θάνατο» των ειδικοτήτων! Αν αυτό είναι αναβάθμιση, τότε δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς θα είναι η υποβάθμιση!

Είναι εμφανές και από το τελικό σχέδιο νόμου, ότι έχουμε να κάνουμε με ένα νομοσχέδιο εχθρικό προς τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς, γι’ αυτό και ζητάμε την απόσυρσή του! Ο ΠΕΣΥΘ ενώνει τη φωνή του και διεκδικεί το σχολείο που πραγματικά έχουμε ανάγκη σήμερα μαθητές και εκπαιδευτικοί.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΘΕΑΤΡΟΛΟΓΩΝ