ΟΙ ΘΕΑΤΡΟΛΟΓΟΙ ΑΠΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ!

Δύο επιστολές από δύο διαφορετικές ομάδες εκπαιδευτικών Θεατρολόγων ΠΕ91.01 έχουν ήδη αποσταλεί στο αρμόδιο Υπουργείο, καθώς και σε αρμόδιους φορείς, βουλευτές της συγκεκριμένης Περιφέρειας καθώς και σε ενημερωτικά sites. Ακολουθούν οι αποστολές όπως τις συνέταξαν οι Θεατρολόγοι Α’ Θεσσαλονίκης και οι Θεατρολόγοι Δυτικής Θεσσαλονίκης:

Επιστολή Θεατρολόγων Α’ Θεσσαλονίκης

Αγαπητές κυρίες,αγαπητοί κύριοι,
Είμαστε οι Αναπληρωτές Εκπαιδευτικοί Θεατρικής Αγωγής της Α/θμιας Διεύθυνσης Ανατολικής Θεσσαλονίκης. Αναπληρώνουμε σταθερά τα τελευταία χρόνια τον εαυτό μας, πολύ συχνά και στα ίδια σχολεία, επί σειρά ετών. Είμαστε φίλοι, συνάδελφοι, γονείς, οι θεατρολόγοι των παιδιών σας. Αυτό που ίσως δεν ξέρετε είναι ότι είμαστε κοντά 20 χρόνια Αναπληρωτές! Τα τελευταία πέντε, σχεδόν, χρόνια γινόμαστε μάρτυρες δυσοίωνων εξελίξεων και θλιβερών γεγονότων: περικοπή του μαθήματός μας από την Ε’ και Στ’ Δημοτικού, αδικαιολόγητη «εξαφάνιση» των κενών λίγο πριν την τοποθέτηση των αναπληρωτών, άδικες και παράτυπες τοποθετήσεις, αποκλεισμό από την Ειδική Αγωγή, πυξ λαξ εκδίωξη των Τεχνών από τη Β/θμια Εκπαίδευση.

Πώς μπορεί να είναι κάποιος αισιόδοξος μετά από τόσα απανωτά χτυπήματα; Καμία αισιοδοξία δεν μπορούμε να διατηρήσουμε. Ούτε για την επαγγελματική μας σταδιοδρομία (πολλώ μάλλον για την επαγγελματική μας αποκατάσταση) ούτε για το χαρακτήρα που τείνει να αποκτήσει αυτό που ονομάζουν «το σχολείο του 21^ου αιώνα». Αλήθεια, αυτό είναι το όραμα; Ένα σχολείο ορφανεμένο από την Τέχνη; Τη στιγμή που άλλα, σύγχρονα εκπαιδευτικά συστήματα θέτουν την Τέχνη βασικό κορμό και άξονα της εκπαιδευτικής διαδικασίας; Αν ένας μαθητής ή μια μαθήτρια δεν έχει έρθει σε επαφή με αυτόν τον μαγικό κόσμο της Τέχνης λόγω οικονομικών, κοινωνικών, πολιτισμικών δυσκολιών, δεν πρέπει το σχολειό να τον/την μυήσει στα απίστευτα μονοπάτια της Φαντασίας και της Δημιουργίας;

Οι μαθητές μας είναι ενθουσιασμένοι κάθε φορά που μας βλέπουν να μπαίνουμε στην τάξη τους. Όχι γιατί το μάθημα μας είναι «εύκολο» και λιγότερο «σοβαρό» ή «σημαντικό» από τη Γλώσσα και τα Μαθηματικά. Αλλά γιατί στο μάθημα του Θεάτρου έχουμε μάθει να ακούμε τους μαθητές μας. Τους δίνουμε βήμα να μιλήσουν, να δράσουν, να εκφραστούν χωρίς να τους βομβαρδίζουμε με το ‘σωστό’ και το ‘λάθος’. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία μαθαίνουμε όλοι μαζί να αγαπάμε τον συμμαθητή και τη συμμαθήτριά μας, τον συνάνθρωπο μας και τον εαυτό μας. Και όταν αγαπάμε, σεβόμαστε. Όταν σεβόμαστε, συνεργαζόμαστε και χτίζουμε μαζί κάτι καλύτερο για το μέλλον.

Οι περισσότεροι καταθέτουμε ένα κομμάτι της ψυχής μας στην τάξη. Αλλά, ευτυχώς, παίρνουμε ανταμοιβή. Μια ζωγραφιά, ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά (ναι, ναι, και εν μέσω Covid!!!). Δυστυχώς, όμως, στερούμαστε απαντήσεων όταν οι μαθητές μάς ρωτάνε:

«Γιατί, κυρία, έχουμε μόνο μια φορά την εβδομάδα;», «Γιατί, κυρία, φέτος δεν έχουμε Θεατρική Αγωγή;» (αυτό οι μαθητές της Ε’ & Στ’), «Γιατί, κυρία, δεν θα έχουμε Θέατρο (Μουσική, Εικαστικά) στο Γυμνάσιο;». Δεν έχουμε εμείς τις απαντήσεις. Αντίθετα, έχουμε κι εμείς πολλές απορίες: «Γιατί αντιμετωπιζόμαστε ως οι πληβείοι του εκπαιδευτικού συστήματος;», «Γιατί δεν τυγχάνουμε μιας πιο αξιοπρεπούς συμπεριφοράς;», «Γιατί δεν δημιουργούνται οργανικές θέσεις για τα τόσες χιλιάδες κενά που υπάρχουν σε όλη την επικράτεια;», «Γιατί η εκπαίδευση μπαίνει στο τεφτέρι του μπακάλη «έσοδα-έξοδα» και βγαίνει πάντα με έλλειμμα;».

Έχουμε γίνει ο Εστραγκόν κι ο Βλαντιμίρ και «Περιμένουμε τον <δικό μας> Γκοντό». Τι παραπάνω, δηλαδή, από μια δίκαιη και ισότιμη αντιμετώπιση από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, στο οποίο, μάλιστα, υπηρετούμε περισσότερα χρόνια από τον εκάστοτε Υπουργό Παιδείας; Κι αν κάποιοι νομίζουν ότι τα σεμινάρια των 10, 20, 100 ωρών καθιστούν τον οποιοδήποτε ικανό και άξιο να διδάξει Τέχνη, κάνουν λάθος. Η επαφή με την οποιαδήποτε μορφή Τέχνης είναι μια δια βίου ζύμωση και όχι ένας μπακάλικος τρόπος να καλυφτούν τα κενά από το πλεονάζον προσωπικό.

Με την παρούσα επιστολή μας

αιτούμαστε την άμεση θέσπιση οργανικών θέσεων για τον κλάδο μας.
ζητάμε ισοκατανομή των θέσεων στις αναμενόμενες προσλήψεις,όχι μόνο για τον δικό μας, αλλά για όλους τους κλάδους, ώστε κανένας συνάδελφος εκπαιδευτικός να μην αδικηθεί από λοιπούς τρόπους κατανομής των οργανικών θέσεων.
Αιτούμαστε η διδασκαλία του αιτήματός μας να γίνεται ΜΟΝΟ από εκπαιδευτικούς κλάδου ΠΕ91, καθώς είμαστε οι μόνοι πλήρως επιστημονικά καταρτισμένοι για τη διδασκαλία του μαθήματος της Θεατρικής Αγωγής.

Ευελπιστούμε να αποδεσμευτούμε γρήγορα από το άχρονο τοπίο του Μπέκετ και οι αρμόδιοι να πάψουν να παριστάνουν εσαεί τον Γκοντό.

Με εκτίμηση

Βαθρακίδου Ευαγγελία
Βλάχου Γεωργία
Βουδούρη Χρυσάνθη
Βουρτσάκη Ευαγγελία
Γαγρίνα Όλγα
Γερακά Αγγελική
Γιαννακάκη Σωτηρία
Γκούμλα Μαρίνα
Δράμογλου Σταυρούλα
Ζηβανού Αναστασία
Ιππέκη Βασιλεία
Καβαλιώτη Μαρία
Καζανά Πηνελόπη
Καλιδάκη Μαρία
Καρύδη Λίλα
Κοντογουλίδου Μαριλένα
Κτενίδου Γενοβέφα
Κώστογλου Μαγδαληνή
Λαμπρίδου Σοφία
Μεϊμαρίδου Αλίκη
Μπουσουλέγκα Αλεξάνδρα
Παπαϊωάννου Αναστασία
Παρασκευαΐδου Ελένη
Πηξαράς Θωμάς 25.Ρίζου Αριστέα
Σάββα Μαρία
Σαντά Δήμητρα
Σκορδή Φιλιώ
Τσαλκιτζόγλου Μαρίτα
Υφαντίδου Ουρανία

Επιστολή Θεατρολόγων Δυτικής Θεσσαλονίκης

Αξιότιμη κυρία Υπουργέ Παιδείας,
Αξιότιμες κυρίες και αξιότιμοι κύριοι Υφυπουργοί, Αξιότιμη Γενική Γραμματέα,
Αξιότιμοι και αξιότιμες συνεργάτες κ. Υπουργού,

Η παρούσα επιστολή συντάχθηκε και υπογράφηκε από την ομάδα αναπληρωτών/τριών Θεατρολόγων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης. Σκοπός μας είναι να εκφράσουμε την έντονη ανησυχία μας και να σας γνωστοποιήσουμε τα δίκαια αιτήματα του κλάδου μας εν όψει των επικείμενων διορισμών στην Γενική Αγωγή.

Αν και το γνωρίζετε, θα θέλαμε να σας θυμίσουμε ότι τα τελευταία σχεδόν 20 χρόνια υπηρετούμε (αρχικά ως ωρομίσθιοι/ες και στη συνέχεια ως αναπληρωτές/τριες) στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση διδάσκοντας το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής στα δημοτικά σχολεία τόσο των αστικών κέντρων, όσο και των πιο ακριτικών σημείων της χώρας μας, με ό, τι αυτό συνεπάγεται (ελαστικές σχέσεις εργασίας, οικονομική ανασφάλεια, εργασιακή απαξίωση, εξαναγκασμός σε διαρκείς μετακινήσεις και πολλά ακόμη). Όλα αυτά τα χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας μας και προσφοράς στο δημόσιο ελληνικό σχολείο από μόνα τους αποδεικνύουν την πάγια και διαρκή ανάγκη για κάλυψη των θέσεων εργασίας από μόνιμους εκπαιδευτικούς του κλάδου μας.

Προς μεγάλη μας λύπη, μέχρι και αυτή τη στιγμή που συντάσσεται η παρούσα επιστολή, δεν έχει δημοσιοποιηθεί από το Υπουργείο Παιδείας καμία πρόθεση για σύσταση οργανικών θέσεων για την ειδικότητά μας στα σχολεία. Η ανησυχία μας είναι απολύτως δικαιολογημένη, καθώς στους πρόσφατους διορισμούς που έγιναν στην Ειδική Αγωγή δεν συμπεριλήφθηκε ο κλάδος μας, ούτε συστήθηκαν οργανικές θέσεις για εμάς, παρά τα επιστημονικά αποδεδειγμένα οφέλη που αποκομίζουν τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες από το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής.

Αισιοδοξούμε ότι ένα τέτοιο ατόπημα δεν θα το αφήσετε να επαναληφθεί στους επικείμενους διορισμούς στην Γενική Αγωγή, ξεκινώντας από τη σύσταση οργανικών θέσεων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση με βάση τα πραγματικά κενά όπως αυτά αποτυπώνονται στο Ο.Π.ΣΥ.Δ.. Περίτρανη απόδειξη των πραγματικών αναγκών αποτελεί το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν αναπληρώνουμε μόνιμους συναδέλφους (έτσι κι αλλιώς είναι ελάχιστοι οι μόνιμοι/μόνιμες θεατρολόγοι) αλλά τον ίδιο μας τον εαυτό.

Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να σας εκθέσουμε τα αναρίθμητα οφέλη που αποκομίζουν οι μαθητές/τριές μας από το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής εμπλεκόμενοι/ες σε μια βιωματική διαδικασία μάθησης, όμως δεν μπορούμε να σιωπήσουμε απέναντι στον αναίτιο και ανεξήγητο εξοβελισμό των Τεχνών από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση εν μία νυκτί. Μεταξύ των άλλων καλλιτεχνικών μαθημάτων καταργήθηκε επί της Υπουργίας σας το επιλεγόμενο μάθημα της Καλλιτεχνικής Παιδείας- Στοιχείων Θεατρολογίας, το οποίο διδάσκαμε οι Θεατρολόγοι στο Λύκειο. Σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί το πρόβλημα της διδασκαλίας του μαθήματός μας από εκπαιδευτικούς άλλων ειδικοτήτων – κυρίως δασκάλων- με β’ ανάθεση. Γίναμε -και εξακολουθούμε να γινόμαστε- μάρτυρες της υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου σε μια στιγμή που το Θέατρο, η καλλιτεχνική παιδεία και οι Τέχνες εν γένει θα μπορούσαν να αποτελούν διέξοδο. Το Θέατρο επιβάλλεται να έχει τη θέση που του αξίζει στο ελληνικό δημόσιο σχολείο με μόνιμους θεατρολόγους και όχι Θεατρολόγους νομάδες της Εκπαίδευσης, έτσι ώστε να μπορούμε απερίσπαστοι να αφοσιωθούμε σε αυτό που σπουδάσαμε και αγαπάμε και για να έχει η δουλειά μας με τα παιδιά μια ποιοτική συνέχεια και συνέπεια.

Δεν αιτούμαστε, ασφαλώς, πρόταξή μας σε σχέση με κάποια άλλη ειδικότητα, καθώς αναγνωρίζουμε τη συνεισφορά και χρησιμότητα κάθε μαθήματος ξεχωριστά. Δεν είναι λίγες οι φορές που η εξαιρετική συνεργασία μας με εκπαιδευτικούς άλλων ειδικοτήτων έφερε λύση σε πολλά φαινομενικά δυσεπίλυτα προβλήματα εκπαιδευτικής φύσεως. Αυτό που αιτούμαστε είναι η σύσταση οργανικών θέσεων για τον κλάδο μας με βάση τα πραγματικά κενά και η ίση κατανομή σε διορισμούς για κάθε κλάδο και ειδικότητα.

Εν αναμονή των ενεργειών σας, παραμένουμε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε απορία ή πληροφορία.

Με εκτίμηση οι αναπληρωτές/τριες Θεατρολόγοι Δυτικής Θεσσαλονίκης

Αποστολίδου Μελίνα
Αρβανίτη Άννα
Βασιλειάδου Μαρίνα Ευαγγελία
Βασιλείου Ευσταθία
Γεωργίου Νατάσα
Γιαγκούλη Χριστίνα
Γκιούνα Αγάπη
Ευθυμιάδου Μαλαματή
Ευσταθίου Αθηνά
Ευτυχίδου Κατερίνα
Καράμπελα Μαργαρίτα
Κρικελίκου Κόμνου Ευαγγελία
Κώνστα Κατερίνα
Λαμπίρη Βασιλική
Μαυροφρύδου Κατερίνα
Μπαλατσούκα Λωρέττα
Παπαϊωάννου Αναστασία
Παπαμιχαήλ Στεφανία
Παύλου Αναστασία
Πατούργια Θάλεια
Πουταχίδης Ιωάννης
Ρούκαλη Μαριάννα
Σάββα Μαρία
Υφαντίδου Ζωάννα
Φλούδα Χριστίνα
Χαντζή Άννα-Μαρία
Χατζηκώστας Κωνσταντίνος
Χατζηπαραδείση Αλεξάνδρα
Χερκελετζή Φωτεινή