ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΤΟΥ Π.Ε.ΣΥ.Θ. ΣΤΟ Σ.τ.Ε.

Αγαπητά μας μέλη,

Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Θεατρολόγων (Π.Ε.ΣΥ.Θ.) παρακολουθεί ψύχραιμα το δημόσιο σχολιασμό σχετικά με την προσφυγή που έχει καταθέσει στο ΣτΕ, επιλέγοντας από την πρώτη στιγμή, να απέχει από τους έντονους «διαλόγους» και τις αντεγκλήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ο Π.Ε.ΣΥ.Θ., τηρώντας απαρέγκλιτα τις καταστατικές του διαδικασίες και αρχές, δεν έπραξε τίποτα άλλο, παρά μόνο την αυτονόητη προάσπιση των επαγγελματικών και ακαδημαϊκών δικαιωμάτων, που απορρέουν από τα πτυχία ΑΕΙ των μελών του.

Η κίνηση αυτή δεν αποτελεί, σε καμία περίπτωση πράξη προσβλητική ή εχθρική προς συναδέλφους εκπαιδευτικούς, που προέρχονται από 30 περίπου σχολές ιδιωτικών συμφερόντων τριετούς φοίτησης, αλλά αποτέλεσε αναγκαίο κακό. Η προσφυγή μας στη δικαιοσύνη κρίθηκε αναγκαία, λόγω της αβελτηρίας της Πολιτείας, που αφήνει ουσιαστικά αρρύθμιστο το ζήτημα, απονέμοντας αδιάκριτα και αδικαιολόγητα, τα ίδια δικαιώματα σε υποψηφίους να στελεχώσουν τη δημόσια εκπαίδευση και οποιαδήποτε άλλη δημόσια υπηρεσία, παρόλο που έχουν διαφορετικά ακαδημαϊκά γνωρίσματα και προσόντα.

Οι απόφοιτοι Τμημάτων Θεατρικών Σπουδών δικαιούνται νομικά – τυπικά και ουσιαστικά – επιστημονικά, πρόταξη στις προσλήψεις αναπληρωτών, ως απόφοιτοι ΑΕΙ,  έναντι των καθ’ όλα σεβαστών συναδέλφων αποφοίτων τριετών ιδιωτικών (στη συντριπτική τους πλειοψηφία) σχολών κατώτερης διαβάθμισης, που θα έπρεπε να τίθενται σε επικουρικό πίνακα.

Επί πολλά έτη, κινούμενοι από αισθήματα συναδελφικής αλληλεγγύης, δεν είχαμε θέσει το ζήτημα, ούτε προφανώς είχαμε κινηθεί δικαστικά ως Π.Ε.ΣΥ.Θ., γιατί  τούτο θα ισοδυναμούσε τότε με κίνηση σε βάρος λίγων συναδέλφων ηθοποιών, με πολυετή εργασία στην εκπαίδευση.

Οφείλουμε ωστόσο να επισημάνουμε, για να καταστεί σαφές, ότι  δεν είμαστε εμείς που προσφύγαμε πρώτοι, αλλά πρώτοι κινήθηκαν δικαστικά οι ηθοποιοί. 

Συμφωνούμε με τους Ηθοποιούς ότι αποτελεί πλήγμα για τον κλάδο τους η κατάργηση των ΤΕΙ, καθώς δημιουργείται κενό στη διαβάθμιση των διπλωμάτων τους. Αυτό όμως είναι δουλειά της Πολιτείας. Και βέβαια η δίκαιη λύση δεν είναι να ισοτιμηθούν οι Δραματικές Σχολές με ΑΕΙ, χωρίς να πληρούν τα ακαδημαϊκά κριτήρια για κάτι τέτοιο. Δεν έχουμε τίποτε ενάντια στη διαβάθμιση των δραματικών σχολών, αρκεί να μην αποκατασταθεί η αδικία, με αδικία σε βάρος του κλάδου μας.

Επίσης είναι γεγονός ότι πλέον με την Κ.Υ.Α., και δεδομένου ότι οι ιδιωτικές Δραματικές Σχολές είναι πάρα πολλές, ο δρόμος άνοιξε για χιλιάδες άδικες ισοτιμίες, ώστε να διακυβεύονται άμεσα, όχι μόνο τα ακαδημαϊκά δικαιώματα των Θεατρολόγων, αλλά και τα εργασιακά τους. Επιπλέον, αν δεν αποδοθεί μια καλώς νοούμενη τάξη, με τη δικαστική κίνηση των ηθοποιών για ποσόστωση στην εκπαίδευση, σε ποσοστό 60 – 40% υπέρ των Θεατρολόγων (στην ουσία όμως 50%-50%), αυτό θα φέρει εκατοντάδες Θεατρολόγους με πολυετή προϋπηρεσία στην Εκπαίδευση, αντιμέτωπους με το φάσμα της ανεργίας.

Προφανώς κάθε πολίτης ή σωματείο ή κλάδος ή ομάδα έχει αναφαίρετο συνταγματικό δικαίωμα να προσφεύγει στο έσχατο καταφύγιο όλων μας, που είναι η Δικαιοσύνη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ΥΠΑΙΘ, με χρόνιες παραλείψεις και στρεβλώσεις, είναι αυτό που αναγκάζει όλους μας να προσφεύγουμε δικαστικά.

Για το λόγο αυτό κινηθήκαμε με αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων, τόσο ενώπιον του ΣτΕ όσο και ενώπιον του ΔΕφΑθηνών [παρέμβαση στη δίκη των ηθοποιών]. Έτσι, μέχρι το Υπουργείο να εγκύψει στο πρόβλημα των Θεατρολόγων με ειλικρίνεια ώστε να επιλυθεί [κάτι που δεν έχει εισέτι γίνει, ούτε από την παρούσα πολιτική ηγεσία], θα είμαστε αναγκαστικά σε όλες τις επάλξεις, συμπεριλαμβανομένων των δικαστικών, για την προάσπιση του έννομου συμφέροντος των μελών μας.

Ο Π.Ε.ΣΥ.Θ.  δίνει, όπου επιβάλλεται, την εκάστοτε ενδεδειγμένη μάχη για την επιστημονική αξιοπρέπεια και επιβίωση του κλάδου, όπως ορίζει και το καταστατικό του.

Ο Σύλλογός μας είναι πάντα ανοικτός στον θεσμικό διάλογο, αρκεί να διεξάγεται με όρους σεβασμού, από/και προς την κάθε πλευρά. Για το λόγο αυτό θα παρακαλούσαμε τα μέλη μας να μην εμπλακούν σε συζητήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτυώσης, συζητήσεις που τις περισσότερες φορές λόγω άγνοιας, συναισθηματικής φόρτισης και μονόπλευρης οπτικής, καταλήγουν σε μάταιες αντεγκλήσεις.

Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Θεατρολόγων